De pentatonische toonladder is een van de meest voorkomende in de populaire muziek.

Speel één van deze noten in de juiste toonsoort en je kunt geen verkeerde noot spelen.
Door de "Blue Note" toe te voegen, kan de speler extra expressie en veelzijdigheid toevoegen, dit staat bekend als de "Blues Scale".

Gitaristen noemen deze toonladder "Playing in the Box", en het is een van de eerste toonladders die ze leren bij het spelen van een solo, maar om deze toonladder op een standaard mondharmonica te spelen zou je geavanceerde technieken moeten perfectioneren die jaren kunnen duren onder de knie krijgen!

Dat is waar de PentaHarp om de hoek komt kijken.

Wat is het verschil tussen de Penta Harp en andere mondharmonica's?
De meeste 10-gaats diatonische mondharmonica's zijn gestemd volgens de zogenaamde Richter Systeem, dat de noten van de majeurtoonladder rangschikt zodat ze de grondtoon (I) produceren akkoord van de toonsoort waarop ze zijn afgestemd als je uitademt (blaast), en de dominant 7e akkoord (V) als je inademt (trekt). Het idee is om de speler in staat te stellen te combineren melodieën met eenvoudige verwante akkoorden.

De Penta Harp is niet ontworpen voor het spelen van akkoorden, maar voor: enkele noot sequenties. De tonale lay-out maakt het gemakkelijk om de noten van de mineur te spelen pentatonische toonladder of zijn naaste verwant, de bluesschaal, in een simpele klap / trek adem patroon. Deze notenreeks is een van de meest gebruikte toonladders bij het improviseren en biedt een fantastische basis voor solospel. Het kan worden afgespeeld op een standaard afgestemde harp, maar dit vereist een basisbeheersing van geavanceerde speeltechnieken zoals noten buigingen die bij de Penta Harp niet nodig zijn. In tegenstelling tot de Richter-afstemming, notenlay-out is identiek in elk octaaf.